De divisievorm is gebaseerd op de groepering van activiteiten volgens product-marktcombinaties, kent ten opzichte van de functionele vorm minder hiërarchische niveaus met grotere spans of control, en een beperkte managementfunctionalisering in de vorm van een paar centrale staffuncties. Vanwege de vergaande autonomie van de divisies in termen van operationele beslissingen en het directe contact met de omgeving veronderstellen we dat de flexibiliteit van kennisintegratie groter is in vergelijking met de functionele vorm. Voor deze toename van flexibiliteit van kennisintegratie moeten echter schaalvoordelen worden opgeofferd. Bovendien is de scope van kennisintegratie beperkt tot divisieniveau. De losse verbinding tussen divisies faciliteert kennisintegratie binnen de divisies, maar onderdrukt kennisintegratie tussen de divisies. Daarom is een divisievorm het meest geschikt in een dynamische omgeving met grote aantallen PMC’s die weinig gemeenschappelijke kenmerken hebben en waarvan de levenscyclus relatief lang is. Dit leidt tot de volgende veronderstelling: de divisievorm heeft een gering potentieel voor zowel de scope als de efficiëntie, maar een groot potentieel voor de flexibiliteit van kennisintegratie.